خودتان کامبوچا درست کنید

دستور تهیه مواد مورد نیاز:

 ۸ پیمانه(لیوان) آب ترجیحاً تصفیه شده و بدون گاز یا آب معدنی (معادل 2 لیتر آب)

 3/4 پیمانه شکر سفید ( ۱۶۰گرم)؛ کم کردن مقدار شکر یا بکار بردن شکر قهوه ای می تواند به قارچ آسیب برساند.

 ۴ قاشق چایخوری چای سیاه یا سبز و مخلوط با گیاهان دیگر؛ یا چهار عدد چای کیسه ای

 یک عدد قارچ سالم کومبوچا

 2 قاشق غذا خوری سرکة سیب یا سرکة سفید که برای بار اول که شربت کومبوچا در دسترس ندارید، استفاده می شود. در دفعات بعد سرکه را حذف کنید و یا یک لیوان معمولی شربت کومبوچا بکار ببرید.

 توصیه می کنیم که برای شروع کار از چای سیاه یا سبز استفاده کنید، و وقتی تجربه لازم را پیدا کردید، گیاهان دیگر را هم بکار بندید.

 روش کار

 برای تهیة یک ظرف کومبوچا به یک کاسه و یا شیشة سه لیتری (15پیمانه) نیاز دارید. چای را در یک قوری و یا کاسة بزرگ بریزید و آب جوش را روی آن بریزید. شکر را به آن اضافه کنید و چندان به هم بزنید تا شکر حل شود.

                                       

 10 دقیقه چای شیرین را دم کنید. سپس چای کیسه ای را از کاسه خارج و یا چای را در کاسه اصلی صاف کنید. بقیه آب را به آن اضافه کنید تا به همان اندازه 2 لیتر آب برسد. بگذارید سرد شود.

                               

 سرکه (برای نخستین بار) و یا شربت کومبوچا از شربت قبلی را به آن اضافه کنید. قارچ را به آرامی درون کاسه و یا شیشه بگذارید. قارچ روی چای شناور خواهد شد ولی چنانچه در ابتدای کار به ته ظرف فرو رفت نگران نشوید. یک طرف قارچ صافتر و احتمالاً کمی کم رنگتر است. طرف صافتر را رو به بالا قرار دهید. سر ظرف در حدود پنج سانتیمتر باید خالی باشد.

                             

  در ظرف را با پارچه ململ یا هر پارچه از الیاف طبیعی باشد بپوشانید و آن را با کش محکم کنید. این کار مانع نفوذ حشرات به داخل ظرف می شود.

                           

 بعد، ظرف را در جایی گرم قرار دهید. دمای مناسب برای تخمیر 23 تا 28 درجه سانتیگراد است. برای اطمینان، از یک دما سنج معمولی کمک بگیرید. قارچ نیاز به نور ندارد ولی وجود گرما و هوا برای عمل آمدن الزامی است. دود سیگار برای آن بسیار زیانبار است. بعد از پنج تا ده روز تخمیر کامل می شود. و شربت کومبوچا آماده مصرف است. البته این دوره زمانی در تابستان و یا دمای بالاتر کوتاه تر خواهد بود. نباید بی مزه و یا زیادی شیرین باشد، در غیر این صورت تبدیلهای لازم در شکر صورت صورت نگرفته و آن را به اسیدهای مفید تبدیل نکرده است. بنابراین، دوباره در آن را بپوشانید و بگذارید یک یا دو روز دیگر بماند. وقتی شربت کمی تند و طعمی شبیه به سرکه پیدا کرد، آماده مصرف است. در این هنگام، با دستهای تمیز قارچ را از داخل شیشه در آورید و در داخل یک بشقاب قرار دهید. خواهید دید که لایة جدیدی روی آن تشکیل شده است.

                                 

 شربت را صاف کنید و در بطری بریزید و حتماً یک مقدار از سر شیشه را خالی نگه دارید. بطریها را در یخچال نگه داری کنید. در غیر اینصورت، عمل تخمیر ادامه می یابد و شربت ترش می شود. حالا از هر دو قارچ مادر و قارچ بچه می توانید برای تهیه نوبت بعدی شربت بهره گیرید. شربتهای داخل یخچال هم آماده مصرف است.

                                        

 قارچ تولید مثل می کند

 در هر نوبت کشت یک قارچ جدید روی قارچ اصلی (بنابر اصل تقسیم یک سلول به دو سلول متساوی) به وجود می آید. دو لایه به آسانی از هم جدا می شوند ولی چنانچه مشکلی در این مورد پیش آمد، یک قیچی کاملاً تمیز بردارید و دو لایه را از هم جدا کنید. از قارچ جدید برای تهیه ظرفی دیگر از شربت استفاده کنید و یا آن را به دوستی بدهید. چنانچه همان روز قادر به آماده کردن کومبوچای جدید نیستید، قارچ جدید را در ظرف شیشه ای در بسته و در مقداری از شربت قبلی نگه دارید. مقدار فضای خالی بین مایع و در شیشه باید باقی بماند. تا هنگام مصرف آن را در یخچال نگهداری کنید. توصیه می شود روزانه سه بار و هر بار 150 سی سی، تقریباً نصف لیوان معمولی، میل کنید. خوردن مقدار بیشتری از شربت هیچ ضرری ندارد. بهتر است برای شروع، مقدار کمتری از شربت میل کنید و بعد بتدریج مصرف آن را به مقدار توصیه شده برسانید.   

          

  دمای مناسب کشت

 مناسبترین دما برای تخمیر 23 تا 28 درجة سانتیگراد، کمی بالاتر از میزان دمای متوسط در همه جای دنیا، است. چنانچه دما بین 14 درجه سانتیگراد، در شب، تا 28 درجه سانتیگراد، در روز، متغیر باشد، مشکلی پیش نمی آید. وقتی دمای اتاق مثلاً 36 درجه سانتیگراد است، بدان معنی نیست که دمای شربت نیز به همان اندازه است. دمای بالا باعث تبخیر بیشتر مایع می شود. در بعضی مناطق حاره گاهی تا 25 درصد حجم مایع طی تخمیر، به علت تبخیر، کم می شود. هنگام تهیه کومبوچا با افزودن سایر گیاهان طبی برای درمان بیماریها باید به این امر مهم توجه کنید. در روزهای اولیه کشت میزان دما بسیار مهم است تا از فاسد شدن شربت جلوگیری شود. در ماههای سردتر سال، می توانید کشت را به ده روز افزایش دهید تا شربتی سالم به دست بیاورید. تغییرات لازم نسبت به مکان و فصلهای مختلف سال صورت می گیرد.

 سایر روشهای گرمادهی

 هوادهی به کومبوچا: قفسه های چوبی خانه بهترین جا برای نگهداری کومبوچاست. در قفسه را اندکی باز بگذارید تا هوا در آن جریان یابد.

 سینیهای گرم کننده: که در دو اندازه مختلف در بازار یافت می شوند.

 کمربند گرم کننده: که دور ظرف پیچیده می شود و در بازار موجود است. گرم کننده هایی که برای گرم کردن ظرفهای نگهداری ماهی بکار می رود.

 ظرف کشت کومبوچا

 مناسبترین ظرف برای تهیه کومبوچا ظرف شیشه ای، چینی، و یا سفالی لعاب دار است. از بکار بردن فلز جداً خودداری کنید زیرا در تماس اسیدهای حاصل از تخمیر با فلز، کنش و واکنشهایی پیش می آید. طعم کومبوچایی که در ظرف استیل تهیه می شود با طعم کومبوچایی که در ظرف شیشه ای تهیه شود، فرق زیادی دارد. چنانچه از ظرف پلاستیکی استفاده می کنید، باید از انواع مرغوب و مقاوم در مقابل اسید باشد. ظروفی که از جنس پلی وانییل و پلی پروپیلن و یا پلاستیکهای ارزان قیمت است، موجب به وجود آمدن تغییراتی در کشت می شود. برای رشد سریعتر قارچ، هرچه سطح وسیعتری داشته باشیم بهتر است. بنابراین، شیشه های کم ارتفاع با قطر زیاد و دهانه گشاد بسیار مناسبند.

                                                

حتماً باید مقداری فضای خالی در ظرف باقی باشد، هر چه ظرف بزرگتر و عمق آن کمتر باشد، عمل تخمیر سریعتر و بهتر انجام می گیرد. برای کشت مداوم می توان از ظروفی مشابه ظروف تخمیر آبجو بهره گرفت. خمره های لعاب دار قدیمی مناسبترین ظروف برای این کار است. 
 

آب خالص و بدون مواد شیمیایی

 آب آلوده از مهمترین عوامل به خطر انداختن سلامت آدمی است. آب پاکیزه و تمیز و عاری از هرگونه مواد شیمیایی لازمه سلامتی است. امروز چنین آبی کمیاب است. به رغم آنچه که اولیای امر می گویند، آبی که از شیر آب مصرف می کنیم، هنوز هم دارای ناخالصی است و آب مصرفی ما از کیفیتی که از جانب کارشناسان توصیه می شود، برخوردار نیست. این ناخالصیها، موادی شیمیایی اند از قبیل کلر و سولفات آلومینیوم و فلوئور که عمداً به آب مصرفی افزوده می شود. سایر افزودنیها از قبیل حشره کشها، علف کشها، کودهای شیمیایی و فلزات در خاک نفوذ می کنند و در لایه های زیرین آن موجب فساد و آلودگی خاک می شود.

 کلر برای از بین بردن باکتریها، بخصوص در شهرهایی که شبکه لوله کشی قدیمی است، به آب افزوده می شود. از آنجا که کومبوچا میلیونها باکتری مفید دارد، باید با آب بدون گاز که در بطریها به فروش می رسد، و یا آبی که بطور کامل تصفیه شده است، تهیه شود. بنابراین، چنانچه دستگاه پالاینده ای، با شیر مخصوص داشته باشید، می توانید از آبی سالم و گوارا برای پخت و پز و نوشیدن بهره مند شوید.

 تخمیر دائم

 در زمانهای قدیم مادر بزرگهای ما خمره بزرگی داشتند که در جایی گرم نگه داری می کردند. آنها همیشه از شربت خمره می نوشیدند و ظرف به طور مرتب با چای شیرین پر می شد.(مخصوصاً در شهر تبریز و شهرهای آذری زبان) این کار همان تخمیر دائم بود.

 تخمیر دائم نسبت به کشت قارچ به روش غربی، برتر است. یکی از فواید آن نوسان کم دمای مایع است، زیرا وقتی مقدار مایع زیاد شود، با تغییر دمای محیط دمای آن به سرعت تغییر نمی کند. علاوه بر آن، روش بالا آسانتر و سریعتر است. بهترین راه برای کشت کومبوچا برای مصرف خانواده روش تخمیر دائم است.

 برای شروع کار یک خمرة 20 لیتری لازم دارید. خمره های سفالی لعاب دار بسیار مناسبند و ظاهری زیبا نیز دارند. ده درصد از کومبوچایی را که از قبل تهیه کرده اید در خمره بریزید و مقدار شکر و آب و چای را نسبت به مقداری که در شیشه کوچک بکار می برید، چند برابر کنید. چنانچه می خواهید 10 لیتر کومبوچا تهیه کنید مقادیر داده شده در دستور تهیه کومبوچا را پنج برابر کنید. چای شیرین سرد شده را در خمره بریزید و شربت کومبوچا و قارچ را به آن بیفزایید. یک تکه کوچک قارچ نیز کافی خواهد بود. ممکن است قارچ به ته ظرف فرو برود. در هر صورت، قارچ جدید در سطح مایع تشکیل خواهد شد. بعد از شش تا ده روز، بسته به میزان دما و مقدار کومبوچایی که استفاده کرده اید، نوشیدنی را بچشید. هرگاه طعمی تند و شبیه آب سیب داشت، شربت آماده است.

 بعد از مصرف ده تا سی درصد از این شربت می توانید سر ظرف را دوباره پرکنید. حتی می توانید تمام شربت را در شیشه بریزید و در یخچال نگهداری کنید و با مقادیر لازم شربتی جدید تهیه کنید. دقت کنید که همیشه چای را بعد از سرد شدن در خمره بریزید. برای ایجاد تنوع در طعم شربت می توانید از انواع چایها استفاده کنید. بچه ها چای زرشک سیاه، میوه نسترن و سایر میوه ها را خیلی دوست دارند. با اضافه کردن انواع گیاهان و میوه ها دنیای شگفت انگیز کشت کومبوچا را کشف خواهید کرد.

جریان تخمیر دائم ساده است و بتدریج راه و رسم کار را یاد خواهید گرفت. تمیز کردن لرت ته ظرف، یک یا دوبار در سال کافی خواهد بود. شیر خمره را باز و شربت آن را خالی کنید. وقتی لرت مانع جاری شدن شربت شد، هنگام تمیز کردن ظرف فرا رسیده است. چنانچه ادویه هایی از قبیل زنجبیل را مستقیماً در خمره می ریزید، لازم خواهد بود هر دو یا سه ماه یک بار خمره را تمیز کنید. در موارد غیر ضروری، قارچ را از خمره بیرون نیاورید. خیلی ها هر هفته قارچ را می شویند. این کار کاملاً غیر ضروری است. این کار ممکن است زیان آور هم باشد و کلر به قارچ شما آسیب برساند. تنها زمانی باید قارچ را بشویید که روی آن کپک زده باشد. حتی بهتر است در چنین وضعیتی قارچ را دور بیندازید و از قارچ تازه استفاده کنید. البته در چنین وضعیتی همه ظرفها را بشویید و با وسایل پاکیزه کار را از سر بگیرید. چنانچه قارچ دیگری در دسترس ندارید، قارچ آلوده را با آب لیمو یا سرکه بشویید.

برداشتن لایه های جدید روی قارچ نیز از کارهای غیر ضروری است. قارچ را به حال خود بگذارید و اجازه دهید بدون دخالت شما به فعالیت خود ادامه دهد. فقط در صورتی که قارچ بیش از حد ضخیم شده و فضای زیادی را اشغال کرده باشد، آن را در آورید و فقط تکه ای از آن را در خمره بیندازید. مهم نیست که کدام طرف قارچ رو به بالا باشد چون در هر صورت لایه جدید در سطح فوقانی قارچ اصلی تشکیل خواهد شد.

در روسیه و لهستان پرورش کومبوچا را دور از چشم بچه ها انجام می دهند و آنها اجازه ندارند درون خمره را ببینند، زیرا قارچ منظره چشم اندازی ندارد و ممکن است باعث دلزدگی بچه ها بشود. افراد مبتلا به مرض قند و عفونتهای قارچی باید از شربتی که قبل از اضافه کردن چای شیرین جدید برداشته شده، مصرف کنند و بخصوص از مصرف بلافاصله از خمره ای که بتازگی سر آن پر شده جداً بپرهیزند. چنانچه دیدید جریان تخمیر آن طور که باید صورت نمی گیرد، یک شیشه از شربت قوی و سالمی را که از دوستی گرفته اید، در خمره بریزید.

                                                    

توجه کنید که شیر بالاتر از سطح لِرت قرار دارد

منشأ قارچ کومبوچا

منشأ قارچ کومبوچا

هیچ کس بدرستی نمی تواند بگوید که منشأ قارچ کومبوچا کجا بوده و چگونه به وجود آمده است، اما می دانیم که بیش از دو هزار سال است، که آدمی آن را مصرف می کند. اصل مطلب این نیست که نخستین بار چینی ها یا کره ایها، ژاپنیها و یا روسها آن را ابداع کردند. اگر دقیقش را بخواهیم، باید بگوییم که کومبوچا در واقع یک قارچ نیست بلکه اجتماعی از چند مخمر و باکتری است. حتی یکی از صاحبنظران آن را گلسنگ توصیف کرده است. ریشة این اسم می تواند ژاپنی باشد که «کومبو» به معنی خزة قهوه ای چای و «چا» به معنی چای است. گیاه شناس معروف، پاستور وایدینگر آن را بدین گونه تعریف می کند. به قول او:

 چای «کومبوچا» نوشیدنی شرق آسیای باستانی است که از اقیانوس به دست آمده است. من به مدت سه سال در جزیرة تایوان مأموریت داشتم. این ناحیة ساحلی جنوب شرقی با اقلیم نیمه استوایی و دوران طولانی مساعد رشد گیاه در طی سال در آنجا، باعث شده است که مناطق وسیعی از این ناحیه زیر کشت چای قرار بگیرد. از این رو این منطقه به عنوان سرزمین اصلی چای شناخته شده است. اولین بار کواوـ پو، نویسندة چینی نام توو و یا چوان را برای نوشیدنی ای که از برگهای این گیاه تهیه می شد بکار برد. امروزه آن را چا می نامند. البته در ناحیة فویکن هنوز هم آن را تی ای می گویند که باعث شده من من کلمة تی به معنی چای انگلیسی را به آن نسبت دهم.

نوع مأموریت من ایجاب می کرد که به جزایر کوموی و ماتسو در نزدیکی ایالت فویکن، سفر کنم. شربت ترش و شیرینی که در آن هوای گرم به من تعارف می شد، بسیار دلچسب و گوارا بود. شدیداً تحت تأثیر آن قرار گرفته بودم. آیا این شرابی بود که طعم چای داشت یا چای مخصوصی بود که طعم شراب نرسیده می داد؟ بعد از نوشیدن این شربت، علاوه بر رفع خستگی به طور غریبی احساس سرحالی می کردم. حس می کردم سوخت و ساز بدنم بهتر شده است و به آرامش دست یافته ام. وقتی راجع به آن سؤال کردم، در پاسخم نام آن را «کن پوچا» نامیدند. بسیار متعجب شدم:«چایی ای که از اقیانوس گرفته می شود» حدود 221 سال قبل از میلاد مسیح، در زمان سلسلة تسین، چای یاد شده به عنوان شربتی که عمر جاودان می بخشید، شناخته شده بود. این چای نامهای مختلفی داشت. یکی از معروفترین آنها «چای خدایی» بود. از این چای برای درمان ناراحتیهای مزمن گوارشی استفاده می شد. همچنین می گویند که در سال 414 میلادی، حکیمی کره ای به نام کومبو آن را برای درمان بیماری امپراطور ژاپن تجویز کرد. «چای خدایی» از طریق کره، از چین به ژاپن آورده شد و در آنجا «چای کومبو» نام گرفت.

                                                  

 کومبوچا در دنیای غرب

 به مرور زمان، این شربت از طریق مغولستان و روسیه به اروپا راه یافت. طی جنگ جهانی اول به علت کمبود شکر، چای قارچ به کلی از بین رفت.

در سالهای 1920 وقتی محققین بررسی خواص قارچ جادویی را آغاز کردند، گزارشهای بیشتری دربارة وجود آن منتشر شد. تحقیقات آنها با آغاز جنگ جهانی دوم متوقف شد. در سالهای 1960و1970 کومبوچا مجدداً به عنوان پادزهری در برابر عادات غلط تغذیه به شهرت رسید. رسانه های غربی موضوع را مطرح کردند. از کارگاساک در روسیه گزارشهایی دربارة مردمی که عمر زیادی می کردند واصل می شد و آن را به مصرف شربت کومبوچا نسبت می دادند. به همین دلیل کومبوچا را «چای کارگاساک» نیز می نامند. گزارش دیگری حاکی از بچه دار شدن یک پیرزن 80 ساله از یک پیرمرد 130 ساله بود.

 قابل قبولترین نتایج تحقیق در دانشگاه امسک در روسیه و در غرب توسط دکتر رودلف اسکلنر به دست آمده است. اکثر روزنامه های آلمان دربارة تحقیق دکتر اسکلنر صحبت می کنند. او اهل آلمان شرقی بود، جایی که کومبوچا از آغاز این قرن توسط افراد معمولی مصرف می شد. او طب را در دانشگاه پراگ فراگرفت و به قارچ کومبوچا برای اولین بار در صومعه ای برخورد کرد. او طی جنگ جهانی به کشت قارچ یاد شده پرداخت و تحقیقات علمی خود را بر اساس آن انجام داد. در سالهای 1960، تحقیقات خود را در نشریات علمی منتشر کرد که نتیجة آن افزایش آگاهی دربارة خواص درمانی و تقویتی کومبوچا بود. دکتر اسکلنر کومبوچا را برای درمان بیماریهای دیابت، فشار خون بالا و اختلالات گوارشی، شکمی و دفع و همچنین رماتیسم و نقرس، با موفقیت تمام بکار برد.

دکتر اسکلنر محدودة کاری خود را بر درمان سرطان متمرکز کرد و کومبوچا را در این برنامه گنجاند. روشهای درمانی او چندان با توفیق همراه بود که بیشتر پزشکان به پیروی از او پرداختند. امروزه یک کمپانی به نام او، شربت و قطرة کومبوچا تولید می کند. زمانی که استفاده از کومبوچا برای درمان بیماران سرطانی توسط دکتر ورونیکا کارستنز، همسر رئیس جمهور اسبق آلمان علنی شد، شربت یاد شده به صورت داروی شفابخش پرطرفداری درآمد. دکتر اسکلنر و دکتر کارستنز کومبوچا را به عنوان مکملی بر سایر درمانها به بیماران سرطانی خود توصیه می کردند.

 وقتی معلوم شد رونالد ریگان، رئیس جمهور اسبق ایالات متحده دچار سرطان شده است، گزارشهایی مربوط به درمان او تحت الشعاع موضوعهای مهم سیاسی قرار گرفت. گونتر فرانک، محقق و نویسنده می گوید که ریگان از طریق مطالعة زندگینامة الکساندر سولژ نیتسین نویسنده و برندة جایزه نوبل با کومبوچا آشنا شد. در سال 1952 پزشکان تشخیص داده بودند که سولژ نیتسین دچار سرطان شده است و در سال 1953 او در بخش سرطان بیمارستانی در تاشکند بستری و معالجه شد. در پی این اطلاعات، قارچی از ژاپن برای ریگان آوردند و او روزانه یک لیتر از شربت آن را می نوشید. سرطان او در همان حد متوقف شد و توانست دورة ریاست جمهوری خود را به پایان برساند. دکتر رابرت. ای. ویلنر امریکایی در کتاب خود با عنوان «درمان سرطان»، از کومبوچا به عنوان درمانی مؤثر یاد می کند.

مهاجرین آسیا و اروپای شرقی قارچ کومبوچا را به غربیها شناساندند. امروزه پزشکانی که بیماران مختلفی را با کومبوچا درمان کرده اند، معتقدند که نه تنها مصرف کومبوچا برای بیماران مفید است بلکه مصرف همزمان آن با داروهای شیمیایی نتایج درخشانتری به بار می آورد.

 به نظر آقای خوزه پرکو، یکی از پیشکسوتان مصرف کومبوچا، تهیة کومبوچا از چای سبز، نسبت به چای سیاه از ارزش درمانی بیشتری برخوردار است. آقای پرکو با بهره گیری از انواع میوه ها و گیاهان طبی (که عصارة برگ انبه هندی یکی از آنهاست) توانسته است کومبوچا را مدت طولانی تری نگهداری کند. ناگفته نماند که مصرف نگهدارنده های مصنوعی باعث ترش شدن این نوشیدنی می شود.

                                            

 نامهای متعدد کومبوچا

 به کومبوچا و شربتی که از آن تهیه می شود نامهای متعددی نسبت داده اند. جالب اینجاست که در ترکیب بیشتر این نامها از کلمة قارچ استفاده شده است، در حالی که آنچه در حقیقت ما در اختیار داریم یک قارچ نیست.

 در زبانهای گوناگون نامهایی چون گل روسی، ژلة روسی، قارچ روسی، قارچ ژاپنی، اسفنج ژاپنی، مادر روسی و قارچ شراب هندی برای آن بکار رفته است. قارچ خارق العاده، قارچ جادویی، قارچ قهرمان، قارچ طول عمر و ژلة نقرس از جمله دیگر نامهای آن بشمار می آیند.

 رویهم رفته نام کومبوچا احساس تندرستی را القا می کند و به عنوان درمان اکثر بیماریها تلقی می شود. نامهایی که برای شربت حاصل از قارچ بکار می رود، با طعم آن مرتبط است. این شربت را به نام چای آبجو، چای شراب و چای سیب زمینی نیز می شناسند. در فرانسه، نام اکسیر طول عمر به آن داده شده است که قطعاً به خاطر تأثیری است که بر مصرف کنندگان داشته است.

 هر طوری که کومبوچا را بنویسیم و بخوانیم، مهم نیست. به عقیدة دکتر اسکلنر، دکتر وینز و دکتر کارستنز این خود کومبوچاست که حرف اول می زند. دکتر آلکس مایکسنر  یکی از قارچ شناسان معروف آلمان در کتاب خود تحت عنوان «پرورش قارچها» آن را کومبوچا (combucha) می خواند. در عین حال این ندا را می دهد که تمام فرآورده های کومبوچا از کیفیت یکسانی برخوردار نیستند.

 کومبوچا چیست؟

 کومبوچا ترکیبی از تعدادی باکتری و مخمرهایی با شیوة پرورش مخصوص است. این موجود زنده چای شیرین شده را تخمیر می کند و چای کومبوچا را به وجود می آورد. طعم گوارای آن احساس شادابی به آدمی می دهد. مقدار مخمر موجود در آن باعث می شود که حتی بعد از ریختن در بطری کماکان فعال باقی بماند. امروزه، آن را وسیله ای برای پیشگیری از بسیاری بیماریها می شناسند.

مقدمه

 

کامبوچا یک منبع غذایی و شفا بخش باستانی با منشأ آسیایی است. به یمن توجه رو به رشد غربیها به روشهای درمانی شرق، کومبوچا از طریق روسیه به اروپای غربی راه یافت. در این نواحی، کامبوچا نوشیدنی گوارا و شفابخش به شمار می آمد که رژیم غذایی را متوازن می کرد. این معجون در طی مسیر خود تا دنیای غرب اعجازهایی را از خود نشان داد. در پی درمان بیماریهای جدید نامهایی چون «قارچ جادویی»، «قارچ معجزه گر» و «اکسیر طول عمر» به آن داده شد. با وجود این که در سالهای 1920 در روسیه، چکسلواکی، آلمان و اتریش کومبوچا را داروی شفابخش می شناختند، طی سالهای بعد از جنگ جهانی دوم به کلی از صحنه خارج شد. علت این امر، کمبود شکر و چای بود که از عوارض جنگ به شمار می آید.

در سالهای 1960، کامبوچا از اروپای شرقی به آلمان و اتریش آورده شد. در سالهای 1970، وقتی استاندارد زندگی تا حدی ارتقا یافت، دوباره به عنوان نوشیدنی معجزه گر شناخته شد. تحقیقات بر روی تأثیرات آن، به طور عمده در آلمان صورت گرفت و به زبان آلمانی منتشر شد و مقالات مختلفی دربارة آن در نشریات متعدد به چاپ رسید.

در جوامع امروزی که غذاهای استرلیزه وهموژنیزه و نگهداری شده فراوان شده است، خوراکی حاوی موجودات ذره بینی فعال، چون کومبوچا، که به گوارش غذا کمک می کند، می تواند کار فوق العاده ای انجام دهد. اکثر پزشکان و حکیمان (دکترهای علفی) نوشیدن کامبوچا را برای درمان تمام بیماریها توصیه می کنند.

نه کومبوچا و نه هیچ یک از محصولات دارویی طبیعی، داروی همه دردها نیست؛ زیرا چنین چیزی وجود ندارد. تندرستی یعنی ایجاد تعادل در جسم و روح و عواطف انسان. وقتی یک بیماری معالجه می شود، برای این است که علت آن کشف شده و آثارش، یکی یکی از بین برده می شود. شربتی مانند کومبوچا در صورتی می تواند مفید واقع شود که ما بین رژیم غذایی و نحوه زندگی و رفتار شما تعادل برقرار باشد.

یکی از مواردی که دربارة کامبوچا ادعا می شود، تقویت سیستم ایمنی برای کمک به درمان بیماریهاست. همچنین از طریق پاکسازی خون و تقویت کلیه ها، سموم بدن ما را از بین می برد. علاوه بر آن، نقش عمده ای در فعال کردن روده ها و کل دستگاه گوارش دارد.

این که کامبوچا روز به روز هواداران بیشتری پیدا کرده و به عنوان ممد حیات شناخته شده است، آدمی را به هیجان می آورد. این موجود زنده عجیب، شربت حیاتبخش و گوارایی تولید می کند که در خانه و توسط تمام افراد خانواده به آسانی قابل تهیه است: کامبوچا هدیه ای از طبیعت است که از دوستی به دوست دیگر منتقل می شود. شما مراقب کامبوچا باشید، کومبوچا هم مراقب شما خواهد بود!

توصیه ایمنی:

مطالب این وبلاگ در پی نشان دادن فواید کومبوچا برای بسیاری از اختلالات در بدن انسان است ولی تأکید می شود که محتوای این مطالب نباید به هیچ وجه سرخود مورد استفاده قرار گیرد و افرادی که با مشکلات جسمی مواجه اند، حتماً باید با پزشک معالج خود مشورت کنند.